Wet van Archimedes

Schepen blijven drijven volgens het principe van de wet van Archimedes.

De wet van Archimedes beschrijft de opwaartse kracht die een in een vloeistof ondergedompeld voorwerp ondervindt:

Ieder voorwerp, geheel of gedeeltelijk ondergedompeld in een vloeistof, ondervindt een opwaartse kracht die gelijk is aan het gewicht van de verplaatste vloeistof.

Deze wet werd (in iets andere bewoordingen) rond 250 v.Chr. geformuleerd door Archimedes van Syracuse.

In de woorden van Simon Stevin (die veel wetenschappelijke werken in het Nederlands uitbracht en daarbij een groot aantal nieuwe woorden introduceerde):

Yder ʃtijflichaems ʃwaerheyt is ʃoo veel lichter int water dan inde locht, als de ʃwaerheyt des waters met hem evegroot.

(Simon Stevin, Wisconstighe gedachtenissen. Deel 4: van de weeghconst (1605))

Deze versie gaat dus alleen over voorwerpen in water, maar verderop breidt Stevin het principe uit naar andere vloeistoffen, waaronder "quickʃilver" (kwik).

Tegenwoordig noteren we de wet in formulevorm, bijvoorbeeld op deze manier:

F_A = ρ_f · V · g

waarin:

F_A: opwaartse kracht

ρ_f: dichtheid van het omringende fluïdum

V: verplaatste volume

g: zwaartekrachtsversnelling

Hiermee is de wet op twee punten uitgebreid:

1. Hij geldt nu ook als een voorwerp omringd wordt door een gas (zoals bij een heteluchtballon).
2. Hij is nu ook geldig op andere planeten, waar g een andere waarde heeft.

Zie ook

• Empirische wet
• Oefeningen:Wet van Archimedes